ROZDZIAŁ 11

~Kate~

Zjadłam to pyszne śniadanie które przygotowali chłopcy i złapałam Justina za rękę ciągnąc w stronę drzwi

-Nie możemy się spóźnić zbieraj się.

Justin popatrzył na mnie niepewnie

-My ?

-Tak. Przydałoby się żebyś od czasu, do czasu pojawił się w szkole.

-Ee tam, nie ma po co.

-No jak nie ma po co? Jak będziesz chodził do szkoły to zdasz, plus ja tam będę. – mrugnęłam do niego.

Justin zaśmiał się.- Bardziej przekonuje mnie ten drugi argument –pocałował mnie w policzek i założył buty i bluzę. Wsiedliśmy do jego samochodu, a Steph z Brucem zostali dzisiaj w domu.  Dojechaliśmy pod szkołę. Gdy wyszliśmy z samochodu, oczy wszystkich powędrowały na nas. Szliśmy korytarzem i słyszeliśmy szepty innych uczniów. Gdy tylko się na nich spojrzeliśmy ,od razu milkli i spuszczali wzrok w dół. Dziwnie się czułam. Wydawać się mogło, że ci wszyscy ludzie zaczęli się mnie bać. Szłam z lekka oszołomiona tym wszystkim. Ale nagle podbiegła, z wielkim okrzykiem szczęścia, do mnie Alice i mnie przytuliła. Popatrzyła na wszystkich dookoła.

-Jakiś problem? Wracać do swoich zajęć lamusy!- krzyknęła do wszystkich dookoła. Nie zwracając uwagi na Justina

-Kate nie uwierzysz co wczoraj przeżyłam…- przerwałam jej śmiejąc się

-Spokojnie Alice… Zaraz mi wszystko opowiesz ale najpierw poznaj Justina… Wiem, że niby, go znasz ale chciałabym, żeby to było oficjalne.- uśmiechnęłam się. Justin zrobił to samo i wyciągnął rękę w jej stronę.

-Hej, tak się nie witamy.- przytuliła go uprzejmie.- Alice jestem.- błysnęła swoimi lśniąco białymi zębami ,a ja zaczęłam się znowu śmiać.

-Hej bo mi go wystraszysz.- Alice była dość zwariowana dzisiaj. Taki humor mógł wnioskować tylko jedno… Zakochała się. No ewentualnie miała wczoraj bardzo udaną imprezę.

-Tak w ogóle to dawno cię w szkole nie było Justin. – Alice chciała rozluźnić atmosferę między nimi

-Tak wyszło.

-Buntownik! Lubię takich.- zaczęliśmy się we trójkę śmiać. Zadzwonił dzwonek na lekcje i weszliśmy do klasy. Lekcje mijały dosyć szybko. Alice opowiadała mi o przeżytej nocy z Zaynem. Podczas przerwy na Lunch, Justin zachowywał się dosyć dziwnie…

-Hej? Coś jest nie tak?

-Nie wszystko okej… Nie obrazisz się jak pójdę już do domu? Zbyt dużo spędzonego czasu w szkole ,źle na mnie działa…

-Ach no dobrze… Widzimy się potem?

-Oczywiście. Przyjdź do mnie po lekcjach… Przygotuję nam prawdziwą pierwszą randkę.- puścił mi oczko, a ja się zarumieniłam. Czy on powiedział „randkę” ? Tak zdecydowanie to powiedział… Matko randka z Justinem Bieberem… 

-Dobrze na pewno będę. – Justin dał mi całusa w policzek i poszedł. Chwilę po tym podeszła do mnie Jes.

-Kate Johns! Co ty wyprawiasz?- wrzasnęła na mnie

-Siedzę sobie… O co ci chodzi?

-Nie udawaj głupiej! Spotykasz się z … z Justinem Bieberem?!- ciągle na mnie krzyczała

-Hej uspokój się. Nawet jeśli to co w tym złego? Jak mi powiesz że to jakiś kryminalista, to ci coś normalnie zrobię!

-Kurwa Kate…- zaczęła spokojniej jednak wyglądała na zmartwioną i podenerwowaną w dalszym ciągu- Chyba nie zdajesz sobie sprawy w co się pakujesz…

-A ty skąd możesz to wiedzieć?

-Byłam kiedyś w nim zakochana… Można powiedzieć ze byliśmy razem… Chociaż nigdy oficjalnie mnie o to nie zapytał.

-No i co w związku z tym?- zaskoczyła mnie ale nie dałam po sobie tego poznać

-Jest cholernie popieprzonym sukinsynem… -założyłam ręce na ramiona w frustracji po tym jak go nazwała, no ale słuchałam dalej.

-Słuchaj… Chcę dla ciebie dobrze. Jesteś tutaj moją najlepszą przyjaciółką wraz z twoją siostrą. Naprawdę dobrze ci radzę… Daj sobie z nim spokój. – nie odpowiedziałam tylko się na nią ciągle patrzyłam.

-Dobra widzę, że mi nie wierzysz… Założę się ze zaprosił cię dzisiaj na pierwszą randkę czyż nie? Nie odpowiadaj… Wiem że tak. Powiedzieć ci co będzie się na niej działo? Urządzi specjalnie dla ciebie kolację przy świecach. Pewnie Tess za niego ugotuje spaghetti. Ale o tym fakcie powie ci, dopiero gdy zjesz. Potem oprowadzi cie po domu. Pokaże ci wszystkie zakamarki. Powie, że nie chce abyś się tutaj czuła nieswojo. Na koniec zostawi swój pokój . Po wejściu do niego usiądziecie na łóżku i zacznie cie całować. Dojdzie do stosunku. Uśniecie w swoich ramionach. Gdy się obudzisz jego nie będzie koło ciebie ,więc pójdziesz go poszukać. Znajdziesz go na dole na kanapie. Tam odbędzie się runda druga…

Wtrąciłam- Czyli?

-Kolejny stosunek… A potem pójdziesz do domu, bo będzie strasznie późno. Rano będziesz chciała się z nim skontaktować ,ale nie będzie odbierał telefonu. Pojedziesz do niego do domu… Nikt ci drzwi nie otworzy. Zostawi cię… - w jej oczach pojawiły się łzy.

-Nie. Jestem pewna, że tak się nie stanie.

-Kate… Nie oszukuj się. Ja wiem jak będzie i ty powinnaś mi zaufać. Mówił ci może że był w więzieniu? Albo że ma problemy z opanowaniem gniewu i chodzi do psychologa? A może ci wspominał o pobycie w zakładzie psychiatrycznym ?

Otworzyłam szeroko usta… Niczego z tych rzeczy nie wiedziałam.

-Tak myślałam… Kate proszę cię nie pakuj się w to bagno. Po prostu zrezygnuj…

Nie miałam pojęcia co mam jej powiedzieć… łzy napływały mi do oczu. Wstałam i pobiegłam szybko do łazienki. Sprawdziłam czy nikogo nie ma. Nie było nikogo, więc zamknęłam łazienkę na klucz. Spojrzałam w lustro, opierając się o umywalkę.

-Boże Kate czy to prawda? Czy on rzeczywiście jest taki? Nie to niemożliwe. On był taki opiekuńczy i kochany… I pomógł mi z Liamem. Ale był w więzieniu. Nie to są kłamstwa… To nieprawda. Jes jest zazdrosna i to wymyśliła…

Zaczęłam płakać  jeszcze bardziej. Podeszłam do ściany i osunęłam się na ziemie. Siedziałam do końca przerwy na podłodze w kącie łazienki i płakałam. Nagle zadzwonił dzwonek na lekcje.

-Dobra Kate ogarnij się. Pójdziesz dzisiaj do niego, a on nie poda ci tych pieprzonych Spaghetti i nie będzie chciał z tobą uprawiać seksu porozmawiasz z nim… On ci wszystko wyjaśni.

Otarłam łzy i poprawiłam lekko swój makijaż.  Wyszłam szybko z toalety i pobiegłam do klasy.  Na lekcji Alice ze mną siedziała i ciągle pytała dlaczego płakałam. Nie potrafiłam jej odpowiedzieć. Była moją przyjaciółką, ale nie chciałam na razie nic mówić… Lekcje dobiegły końca . Kierowałam się do wyjścia ze szkoły, gdy nagle Jes złapała mnie za rękę i przytuliła mocno.

-Trzymaj się kochanie. Zobaczysz dzisiaj że miałam rację… Proszę nie załamuj się tylko. Zadzwonię do Ciebie jeszcze dzisiaj dobrze?

Pokiwałam głową na nie. – To ja do ciebie zadzwonię jak tylko wrócę.

Jes pokiwała głową i mnie jeszcze raz mocno przytuliła, po czym poszła do swojego samochodu.  Miała wspaniały samochód. Rozpoznawalny ponieważ nikt z naszej szkoły takiego nie miał. Był to czerwony kabriolet z otwieranym kremowym dachem.

Po rozmowie z Jes poszłam do Justina. Nie mieszkał daleko od szkoły, jakieś 10 minut drogi pieszo ,więc stwierdziłam ,że się przejdę. Doszłam do niego i zapukałam do drzwi. Nikt mi nie otworzył ,więc sama weszłam. Zobaczyłam na stole w salonie dwa talerze na których było podane spaghetti. Pech! Jedno już się zgadza.  Przy telewizorze i na komodzie stały zapalone świeczki. Kolejna przewidziana rzecz przez Jes. Kurwa to nie może być prawda… Nagle z góry zbiegł Justin niosąc jakieś wino. Zatrzymał się gdy mnie tylko zobaczył

-Hej kochanie- podszedł i dał mi buziaka w usta. Po czym odłożył wino na komodę

-Cześć.- Przywitałam się lekko zawiedziona, ale nie chciałam by to było po mnie widać, wiec się ciągle uśmiechałam. Zdjęłam buty i usiadłam na kanapie. Justin Usiadł otworzył wino i nam po troszku nalał. Potem usiadł koło mnie.

-Smacznego.

-Och umieram z głodu- Zaczęliśmy jeść.

-Smakuje ci?

-Jest pyszne. – Coś we mnie krzyczało żeby zadać mu jedno pytanie…- Sam to przygotowałeś?- Musiałam to wiedzieć…

-Nie. Niestety ja tak dobrze nie gotuję. Poprosiłem Tess, żeby coś przyrządziła dla nas.

Kurwa świetnie… Jes. Dlaczego? Dlaczego to wszystko się sprawdza? Justin! Kurwa dlaczego to robisz? W środku mnie coś powoli pękało… Chciałam stamtąd uciec, żeby dalsze przepowiedzi Jes się nie spełniały… Musiałam coś szybko odpowiedzieć…

-Jest wspaniałą kucharką…- wymusiłam uśmiech. Ze stresu wypiłam na raz całą lampkę wina…

-Hola hola… Spokojnie bo mi się jeszcze tu upijesz.- Justin się zaśmiał. Dlaczego on jest taki słodki? Zdradziecki! Ale taki słodki… Skończyliśmy jeść ,a on podniósł mnie z kanapy

-Dobrze, to teraz może cię oprowadzę po domu? Mój pokój wiesz już gdzie jest, kuchnia i salon też… Ale chciałbym żebyś się tutaj czuła jak najlepiej i żebyś była częstym, moim gościem…

Wprost zajebiście… -Dobrze…- Nic więcej nie mogłam z siebie wydusić… Justin oprowadził mnie po wszystkich pokojach.  I wróciliśmy z powrotem do salonu. Uff przynajmniej nie do jego pokoju… Jeden szczegół zmienił w swoich „randkach”. Ale to był malusieńki szczegół… zmieniło się tylko pomieszczenie… Bo po chwili się do mnie zbliżył i połączył nasze usta. Chwile to trwało ,ponieważ tak trudno było mi się od niego oderwać i zaprotestować. Kochałam jego pocałunki. Nagle jedna łza popłynęła z mojego oka…  Justin się odsunął.

-Hej, co się dzieje?

Więcej łez zaczęło spływać po moich policzkach i dłużej nie wytrzymałam, wybuchłam

-Ty się kurwa dziejesz!- Wykrzyczałam. Otworzył usta by coś powiedzieć ale mu nie pozwoliłam.

-Nienawidzę cie! Jak mogłeś się mną tak bawić?! Nie wierze w to co właśnie zrobiłeś! Myślałam, że jesteś inny… Kurwa jak mogłam się tak strasznie pomylić?! Pokochałam cie! Rozumiesz?! Pokochałam kurwa! Dałam się ponieść uczuciom! A ty? Ty to perfidnie wykorzystałeś! Jak mogłeś?! Jak mogłeś mi to zrobić?! Myślałam ze chociaż odrobinę mnie szanujesz! Że coś dla ciebie znaczę! Jak mogłam być tak naiwna?! Jedna rozmowa z Jes! Ona nie jest jasnowidzem! Po prostu robiłeś tak z nią… Ze mną… I na pewno jeszcze z wieloma dziewczynami!- Płakałam i krzyczałam jak wariatka. Jego oczy były szeroko otwarte. Wydawał się być w szoku.- No co się tak kurwa patrzysz?! Myślałeś, że się nie dowiem? Że się ze mną dzisiaj zabawisz?! I jutro znajdziesz nową? Nie będzie tak! Więc nie zwlekaj, idź sobie szukać nowej naiwnej ,która się nabierze na to wszystko… Tak jak i ja się nabrałam. I wiesz? Gdyby nie Jes pewnie dalej bym myślała, że coś do mnie czujesz… Ale dziękuje bogu że mi ją zesłał i że nie pozwoliła mi wierzyć w twoje słowa…

-Jes?- Cicho zapytał

-Tak, Jes. Tak, ta sama Jes ,którą wykorzystałeś. Dwukrotnie podkreślam i zostawiłeś! Jesteś… Jesteś… Kurwa nawet nie wiem jak cie nazwać! Jeszcze nikt, nigdy mnie tak nie zranił… Nie chcę cie znać!– Założyłam buty, a on złapał mnie za ramie

-Kate posłuchaj…

-Nie dotykaj mnie! Nie chcę cię słuchać! Ani więcej widzieć na oczy…

Wybiegłam z jego domu. Zdołałam dobiec za zakręt i moja głowa zaczęła okropnie boleć ,a łzy wciąż spływały po moich policzkach. W tamtej chwili chciałam umrzeć.

Jeny tak bardzo wam dziękuję za te komentarze <3 'Czarny' dzięki za suchary których nie do końca rozumiem ale i tak mnie śmieszą i 'Piter' i 'p.kołtun' dzięki za dużą ilość komentarzy. I ogółem rany jesteście wszyscy kochani <3 Chciałam was teraz uprzedzić, że rozdziały mogą być dodawane nieregularnie ponieważ jak wiecie wakacje się zaczęły i będę wyjeżdżała. Jednak mimo wszystko postaram się dodawać dalej co te 2 dni jednak nie gniewajcie się jeżeli by mi się to nie udało. 

Mój blog ma już prawie 1000 wejść! Mobilizujecie mnie strasznie wiecie? 

Drama się rozpoczyna kochani. Zapraszam na następne rozdziały <3