ROZDZIAŁ 32

MINĄŁ TYDZIEŃ. JES PRZEZ TEN CZAS NIE DAWAŁA O SOBIE ZNAĆ. KATE I JUSTIN ODPOCZĘLI. ALICE WRAZ Z ZAYNEM WYJECHALI. CHAZ OŚWIADCZYŁ SIĘ TESS. TYLKO TYDZIEŃ A TYLE ZMIAN. KATE SKONTAKTOWAŁA SIĘ Z TOMEM ADAMSEM I ZAPLANOWAŁA NIESPODZIANKĘ DLA JUSTINA.

~Kate~

 -Kochanie co to za niespodziankę masz dla mnie?

-Nie byłoby niespodzianką gdybym ci powiedziała.

-No ale proszę cie.

-Nie. Kochanie nie proś bo i tak ci nie powiem. Pamiętaj na 18:00 masz być u mnie.

-Dobrze pamiętam.

-No dobrze i ubierz się ładnie.

-Okej.

-No więc Do zobaczenia.

-No na razie.

Rozłączyłam się. Miałam trzy godziny do spotkania. Muszę szybko wszystko przygotować. Zbiegłam do kuchni. Pieczeń była już w piekarniku.

-Steph!

-Tak?

-Mogłabyś posprzątać jeszcze w jadalni i salonie?

-Kate ty sprzątałaś już dwa razy…

-Ale nie jest chyba jeszcze idealnie?

-Kate spokojnie. Wszystko jest lśniące.- przytuliła mnie.- Ale ty się przejmujesz. To tylko kolacja.

-Nie Steph. To ważna chwila dla Justina. Dla mnie zresztą też… Musi być idealnie.

-I będzie. Spokojnie.

-Dobrze a rozłożysz naczynia?

-Oczywiście. Ale wiesz że jeszcze ponad trzy godziny mamy?

-Wiem ale wolę żeby to było już gotowe.

-Dobrze. Kate?

-Tak?

-A może przyjść Bruce?

-Pewnie. Zaproś go. W końcu jest już jak rodzina.

-Dziękuję.- jeszcze raz mnie przytuliła i wzięła naszykowane naczynia i zaczęła je rozkładać w jadalni na stole. Ja poszłam na górę i zaczęłam się szykować. Wzięłam prysznic. Poszłam do garderoby i wybrałam strój. Była to krótka sukienka o kolorze pudrowego różu. Miała ona delikatne ramiączka i wcięcie na plecach. Na górze była dopasowana do ciała jednak dół miała swobodny. Założyłam do tego baletki. Tak wiem to było w domu i teoretycznie nie potrzebne mi były buty ale przecież w ciapach nie będę chodziła. Poszłam do łazienki. Wysuszyłam włosy i stworzyłam z nich delikatne fale które opadały na jedno z moich ramion. Aby nie spadały na drugą stronę podpięłam je beżowymi spineczkami.  Pomalowałam usta lekko pomadką. Nie robiłam kresek, pomalowałam tylko rzęsy i nałożyłam podkład. Wyglądałam dosyć naturalnie. No w końcu nie chciałam wyjść na plastikową lalunie przed Tomem i siostra Justina. Gdy byłam już gotowa poszłam dokończyć przygotowania jedzenia. Zrobiłam sałatki. Gdy to wszystko skończyłam zostało mi pół godziny. Poszłam sprawdzić czy stół wygląda tak jak powinien i czy wszystko jest na swoim miejscu.  Weszłam do jadalni i mnie zatkało. Steph naprawdę się postarała. Stół był udekorowany w różnych odcieniach fioletu. Serwetki, półmiski, wszystko było idealnie dopasowane. Dookoła pachniało lawendą. Nie bez powodu. Stała ona na szafce w jadalni i przy telewizorze w salonie. Uśmiechnęłam się sama do siebie. Nagle zadzwonił dzwonek.

-Co? Kto to?- Otworzyłam drzwi. Moim oczom ukazała się ciocia Rose a zaraz za nią Bruce.

-Cześć kochanie.- ciocia mnie przytuliła i weszła do środka. Zaraz za nią wszedł Bruce

-Hej.

-Cześć. Jakim cudem wy razem ?- szepnęłam do Bruca

-Złapała mnie niedaleko waszego domu. Miałem zamiar iść po kwiaty dla was ale mi nie pozwoliła.

Zaśmiałam się.- I bardzo dobrze żadnych bukietów nam nie trzeba.

-Oj ale pomyślałem że skoro to takie uroczyste spotkanie to wypadałoby…

-Oj przestań. Steph jest jeszcze na górze idź po nią dobrze?

-Tak, jasne.

Bruce poszedł po Steph a ja do salonu do cioci.

-Ciociu? Tylko to spotkanie jest niespodzianką dla Justina i proszę cie jak przyjdzie nic nie wspominaj o Tomie…

-Ach no dobrze. Ale mówisz że ten Tom to jest wdowcem?

-Ciociu!- była niemożliwa. Najpierw zaciąga siłą Bruca a później planuje jakieś romanse.

Poszłam do kuchni i przyniosłam na stół sałatki. Następnie wyłączyłam piekarnik. Pieczeń była gotowa. Ciocia przyniosła z piwnicy wino. W oknie zauważyłam samochód Justina. To znaczy że już przyjechał. Rozbrzmiał dzwonek do drzwi. Podbiegłam tanecznym krokiem do drzwi. W tym samym czasie do salonu przyszli Steph i Bruce. Otworzyłam drzwi i od razu rzuciłam się Justinowi w ramiona.

-Cześć kochanie.

-Cześć kochanie.

Byłam tak podekscytowana. Cała promieniałam. Justin był oczywiście zniewalająco ubrany. Nie mogłam mu się oprzeć jednak to nie był czas na takie myślenie.  Zaraz miał przyjść Tom. Justin wręczył mi jedną czerwoną i przepiękną pachnącą róże.

-Kochanie pięknie wyglądasz.- Okręciłam się

-Dziękuję.- pocałowałam go w usta. Złapałam za rękę i zaprowadziłam do salonu.

-Dzień dobry pani. –Justin przywitał się najpierw z moją ciocią a następnie z Brucem i Steph

-Cześć.

-Dobrze siadajcie do stołu. Zaraz powinna przyjechać niespodzianka.

Uśmiechnęłam się do wszystkich.

-To tą niespodzianką nie miała być kolacja?- zapytał zaskoczony Justin.

-Nie kochanie. – poszłam do kuchni ale słyszałam jeszcze jak Justin pyta się wszystkich czy to tylko on nie wie co ma się wydarzyć.

Wyjęłam pieczeń i zaczęłam ją kroić gdy nagle pod domem zobaczyłam Starszego mężczyznę wysiadającego z samochodu wraz z nastolatką.

-Ach to pewnie oni! Wybiegłam z kuchni. Złapałam Justina za rękę i pociągnęłam za sobą.

-Hej co jest?

-Chodź a się dowiesz.

Poszliśmy pod drzwi. Zaczekaliśmy aż zadzwoni dzwonek i otworzyłam drzwi. W progu stanęli Tom i Jazmyn.

-Dzień dobry. –przywitałam się z uśmiechem. Jednak odeszłam na bok i ukazałam im Justina. Tom miał łzy w oczach Jazmyn miała tak około 15 lat. Była piękna. Uśmiechnęła się od razu na widok Justina. Podeszła do niego. Przytuliła się mocno a Justin uniósł ją w powietrze.

-Boże kochanie jak ja się za tobą stęskniłem.

-Ja też. Ale jesteś już normalny?

Justin ją puścił i spojrzał niepewnie jakby był zły. Jednak po chwili zaśmiał się

-Nigdy nie byłem i nie będę normalny! Przecież o tym wiesz! Ale już jestem grzeczny.

-O to mi chodziło głuptasie. –Jazmyn uderzyła lekko Justina w ramie.  Jednak zauważyła że Tom stoi cały czas w miejscu i odsunęła się trochę w moją stronę. Podałam jej rękę

-Jestem Kate.- powiedziałam półgłosem

-Jazmyn. – uścisnęła mi dłoń. – To ty nas tutaj zaprosiłaś?

-Tak.

-Dziękuję ci. Uratowałaś nam rodzinę.

Uśmiechnęłam się. I obie z azyn spojrzałyśmy na sytuację która rozgrywała się między Justinem a Tomem. Justin patrzył na niego niepewnie. Tom niemalże płakał.

-Justin?

-Tak?- przeciągnął i zatrzymał się nachwalę jakby musiał się zastanowić nad tym co powie jednak w końcu powiedział.- Tato…

Tom natychmiast do niego podszedł i się przytulił. Justinowi też pojedyncza łza spłynęła po policzku. Tom otarł oczy.

-Chłopie co się z tobą działo?! Dlaczego się nie odzywałeś?

-Ja… Nie wiem… Po prostu po wyjściu ze szpitala myślałem że ty chciałeś dla mnie źle… A potem gdy zrozumiałem że tak nie jest bałem się…

-Czego się bałeś?!

-Tego że mnie nie przyjmiesz z powrotem…

-Justin co ty opowiadasz?! Przecież wiesz że cię kocham.

-Tak wiem. I też cię kocham staruszku.

Objęli się jeszcze raz i zwrócili oboje w moją stronę.

-A więc ty pewnie jesteś Kate Johns tak?

-Tak proszę pana. Miło mi pana poznać.

-Och Kate idziesz tak oficjalnie. Mów do mnie Tom.

-Dobrze Tom.

-Dziękujemy ci bardzo za to że się z nami skontaktowałaś. Bardzo martwiliśmy się o Justina…

-Ach nie ma za co dziękować. Szczęście mojego chłopaka jest moim szczęściem i to ja powinnam podziękować że przyszliście.

-Och nie przesadzajmy. Naprawdę Kate odwaliłaś kawał dobrej roboty. A ty chłopie dbaj o nią. Taka dziewczyna to skarb.

-Wiem tato. –Justin objął mnie i pocałował w czoło. Uśmiechnęłam się na ten gest.

-Dobrze chodźmy do stołu. Umieram już z głodu.

Wzięłam Justina za rękę i zaprowadziłam ich do jadalni. Przedstawiłam rodzinę Justina mojej i poszłam przynieść jedzenie. Wszyscy zachwycali się moją pieczenią. Świetnie dogadywałam się z Jazmyn. Polubiłam ją bardzo. Ona również dobrze zaczęła dogadywać się z Steph. Byłam w szoku. Wszystko było idealne. Ale do czasu… 

Dzisiaj moje imieniny a humor taki sobie. Więc jeżeli macie ochotę mi go trochę poprawić to zostawiajcie komentarze.

Kocham was bardzo i dziękuję że ze mną jesteście już tak długo. Czytacie mojego bloga i piszecie do mnie tyle miłych słów.

Następny rozdział w piątek :*